نقد ترجمة داستان «درس‌های فرانسه» از دیدگاه نظریة سخن‌کاوی (بررسی موردی: سبک، لحن، نشانه‌های سجاوندی)

در نقد ترجمه، مشخص کردن اساس کار و اجتناب از اعمال سلیقه در درجة اول اهمیت قرار دارد. در این مقاله سعی شده است بر اساس مطالعات زبان‌شناسی مقابله‌ای و در چارچوب نظریة سخن‌کاوی(با بررسی موردی سبک، لحن، نشانه‌های سجاوندی) به نقد ترجمة مریم شفقی از داستان «درس‌های فرانسه»، نوشتة والنتین راسپوتین، پرداخته شود. در این نقد خواهیم دید که وی در این ترجمه سبک اثر را که غیر رسمی و صمیمی است با بهره‌گیری از دایره لغات گسترده‌شان به خوبی منتقل کرده است اما در انتقال لحن شخصیت‌ها و راوی داستان چندان موفق نبوده و توجه کافی به نشانه‌های سجاوندی که اهمیت خاصی در ترجمه دارند نکرده است.